ΚΛΕΑΝΤ: “Ας πούμε ότι είναι ο νέος δάσκαλος μουσικής.»
ΑΡΓΚΑΝ: «Σσσσς! Να μιλάς απαλά σε ένα άρρωστο άτομο.»
ΑΡΓΚΑΝ: «Τι;»
ΤΟΥΑΝΕΤΤΑ: «Λέω: έι, κύριε…»
ΑΡΓΚΑΝ: «Τι λες;»
ΑΡΓΚΑΝ, ανασηκώνεται: «Ναι! Μπορεί να έρθει.»
ΑΡΓΚΑΝ: «Εντάξει, ξεκινήστε το μάθημα.»
«Κύριε, αυτός είναι ο κ. Ντιαφουαρύς και ο γιος του.»
ΤΟΜΑΣ: «Δεσποινίς, η ομορφιά σας είναι σαν τον ήλιο και τα μάτια σας είναι υπέροχα. Σας προσφέρω την καρδιά μου.»
ΑΡΓΚΑΝ: «Μετά το γάμο!»
Και φεύγει.
Ο κ. Ντιαφουαρύς και ο Τόμας παίρνουν τον παλμό του Άργκαν.
ΑΡΓΚΑΝ: «Αλλά ο γιατρός μου μού λέει ότι είναι το συκώτι».
Κ. ΝΤΙΑΦΟΥΑΡΥΣ: «Λοιπόν ναι: το παρέγχυμα, έτσι ο σπλήνας και το συκώτι. Πηγαίνουν μαζί αυτά τα δυο.»
ΑΡΓΚΑΝ: «Όχι, μόνο βραστά φαγητά.»
Κ. ΝΤΙΑΦΟΥΑΡΥΣ: «Λοιπόν ναι! : ψητό, βραστό, ίδιο πράγμα. Ο γιατρός σας σάς δίνει καλές συμβουλές.»